|
Back |
|
|
India - Pakistan - Iran - Turkey - Syria - Jordan - Lebanon - Syria - Turkey - Europe |
| | |
| De eenvoudige ombouw van diesel naar benzine... | ||
|
De trip naar Syrië begint in Tehran. De hoofdstad van Iran is voor ons de meest logische plek om het visum voor Syrië aan te vragen. Op de ambassade van Syrië vinden ze het echter niet zo logisch. Wat moeten twee van die Westerlingen in Tehran en waarom willen die uitgerekend hier een visum voor Syrië bemachtigen? We leggen de situatie uit -Ankara is meer dan 1000 km om- en een visum wordt ons toegezegd mits we een aanbevelingsbrief van onze ambassade kunnen overleggen. Daar waren we al een beetje bang voor, maar de pogingen om onder die brief uit te komen stranden. Een aanbevelingsbrief is een standaardprocedure, maar wel eentje die doorgaans geld kost. Het blijkt dat de Nederlandse ambassade in Tehran 35 euro rekent voor het uit de computer draaien van de brief. Vijfendertig euro, dat is meer dan het multiple entry visum van Syrië kost! Afgezien dat het een wel erg hoog bedrag is voor een brief die na het invullen van een naam en een paspoortnummer zo uit de printer komt rollen, levert het ook een grote belasting op voor onze liquiditeit. In Iran kun je namelijk pinnen noch geld opnemen via een credit card. We moeten het volledig doen met de uit Pakistan meegebrachte dollars en euro's, en de voorraad is aardig geslonken. We vragen daarom aan het vriendelijke ambassadepersoneel om ons de brief kosteloos te verstrekken. De uitkomst van dit verzoek mag niet openbaar gemaakt worden. Wel kunnen we melden dat we de ambassade de slordige fout in de brief vergeven -men had op slechts twee van de drie plaatsen de landsnaam aangepast, waardoor de Nederlandse ambassade nu haar complimenten aanbiedt aan de ambassade van India. Met de aanbevelingsbrief keren we terug bij de ambassade van Syrië. Er blijkt echter nog een obstakel genomen te moeten worden. De consul wil een gesprek. Bastienne dient buiten te wachten en ik word aan een kort kruisverhoor onderworpen. Waarom wil ik naar Syrië, waarom hier het visum aanvragen, het is niet al te spannend en het gevraagde 3-maands multiple-entry visum wordt dan ook toegekend. Een leuke meevaller is dat het visum hier in Tehran minder dan de helft kost van het zelfde visum aangevraagd in Den Haag. Ruim 2 weken trotseren we nog de vrieskou in achtereenvolgens noord Iran en oost Turkije. Dan komt de dag dat we de grens met Syrië gaan passeren. Dit vereist iets meer voorbereiding dan bij de eerdere grensovergangen. In Syrië kent men namelijk voor buitenlanders met een dieselauto een bijzondere belasting, de in reizigerskringen beruchte diesel tax. De argumentatie voor deze diesel tax is dat diesel erg goedkoop is in Syrië (nog geen 15 eurocent per liter) en dat dit voordeel alleen bedoeld is voor de lokale bevolking. Klinkt niet onredelijk, ware het niet dat de tax ruim $100 per week bedraagt, ongeacht het aantal getankte liters, de afstanden klein zijn, de afronding zodanig is dat 8 dagen geldt als 2 weken, je tevens een (te) dure staatsverzekering moet afsluiten, wegenbelasting moet betalen en voor de net zo goedkope benzine geen aparte belasting van toepassing is. Met name de logica van dit laatste begrijpen we niet, maar we begrijpen wel dat het beter is als onze dieselauto wordt omgezet in een benzine-auto. Dit is een tamelijk eenvoudige klus, die vooral bestaat uit het verwijderen van de diesellabeltjes voor en achter op de LandCruiser. Vanuit Harran, een monumentaal dorpje ten zuiden van Sanliurfa, rijden we naar de Turks-Syrische grens. De grens blijkt een soort sluizensysteem te hebben. Na een eerste kantoortje, waar de paspoorten gestempeld worden, rijden we een sluis binnen met plaats voor circa 10 auto's. Dit is het terrein van de Turkse customs en hier worden de autopapieren verwerkt en wordt de auto gecontroleerd (achterdeur open en weer dicht). Diverse Turken slopen op het laatste moment nog de LPG tank uit hun bagageruim. Blijkbaar zijn die in Syrië verboden of overbodig. Een enkele Turk komt door de sloopactie zonder brandstof te zitten wat leidt tot lokale handel in benzine. Na ruim een uur gaat de grens open en rijden we samen met de andere auto's naar de volgende sluis. Dit is het terrein van de Syrische customs. Onze paspoorten worden meteen bij het overrijden van de grens ingenomen door een politie-agent. We rijden door een soort spoelbak heen en ik parkeer de LandCruiser naast een oude Turkse Mercedes S280. Die auto klinkt ongeveer hetzelfde als onze kersverse benzinemotor zodat de kans op misverstanden hopelijk kleiner is. Bij de customs wordt het carnet en een verzekering geregeld. "Do you speak English" vraagt de customsambtenaar. "Un tres petit peu" antwoord ik vermoeid na eindeloos wachten bij z'n Turkse collega's, die ik dan ook dankbaar ben voor het mij in de juiste stemming brengen voor de juiste rol. De ambtenaar wil m'n paspoort hebben. Ik toon mijn goede wil door deze te gaan halen bij de politie-agenten die nog vrolijk aan het bladeren zijn op zoek naar eventuele stempels van Bezet Palestina, de naam die men hier gebruikt voor Israel. Als de ambtenaar mijn paspoortgegevens heeft overgeschreven gaat het verder over de auto: "Diesel?" "No." "Benzin?" "Yes." Dan wil de man veertig dollar hebben. Ik wil weten waarvoor dat is, maar op elke vraag om informatie volgt kortaf het antwoord "forty dollar". Ook de ongeduldige Turken kunnen maar twee woorden melden: "forty dollar". Nou ja, goed dan. Laten we maar hopen dat het tenminste voor de verzekering is, die zou $29 moeten kosten en we hadden ook al gehoord dat je het een en ander zou moeten betalen aan wegenbelasting. Nadat ik veertig dollar heb overhandigd vult de man inderdaad een verzekeringspapier in en er komt geen ander verzoek om geld. Dat valt weer mee. Een tweede ambtenaar komt binnenlopen en hij blijkt de autogegevens ook nog in z'n boek te moeten invullen. "Benzin or diesel", vraagt hij. Nog voor ik kan antwoorden roept een Turks sujet "Diesel!". De ambtenaar die het carnet invult mompelt echter "benzin". De tweede ambtenaar stelt verward de vraag nog maar eens: "Benzin or Diesel?" De Turken blijven dit keer stil en ik antwoord verveeld neutraal "benzin". Met de paspoorten, een gestempeld carnet en een verzekeringsbewijs loop ik terug naar de auto. Bastienne meldt dat alle Turkse auto's grondig doorzocht worden, maar tot op heden is onze auto ongemoeid gelaten. We zouden naar het hek kunnen rijden, maar om nou met een ronkende motor voor het hek gaan staan wachten is de goden verzoeken. Ondanks de conversie klinkt de motor toch nog wel als een diesel. De oplossing komt van onze buurman. Hij lijkt ook zijn papieren rond te hebben en rijdt met zijn Mercedes naar het hek. Het hek gaat open en hij rijdt weg. Snel springen we in de auto en rijden naar het geopende hek. De politie-agent bij het hek kijkt wat vragend in het rond op zoek naar een superieur die toestemming moet geven, maar laat ons dan door en sluit het hek achter ons. De LandCruiser is nu officieel Syrië binnen, wij zijn dat nog niet. Een paar honderd meter verder is het kantoortje van de douane waar onze paspoorten gestempeld moeten worden. Ik geef de paspoorten, maar men wil ook het carnet hebben. De ambtenaren zijn een uur bezig met de papieren, maar vragen over benzine of diesel blijven uit. Ook vindt er geen enkele controle plaats van of in de auto. Wel hebben de mannen de grootste lol met het doorbellen van onze namen naar het douanehoofdkantoor. Na lang wachten, een paar woorden wisselen met wat soldaten en een paar kopjes supersterke Arabische koffie drinken krijg ik de paspoorten en het carnet terug: alles is in orde en we kunnen gaan! Als we van het grensdorpje inrijden herken ik diverse customsambtenaren die nu op zoek zijn naar lunch. Behalve mijn hartslag verhoog ik ook het toerental van de motor als ik de mannen vriendelijk groetend passeer. Er mag natuurlijk niet op het laatste moment een misverstand ontstaan over het type brandstof waarop onze LandCruiser rijdt! Erwin Voogt |
|
|
|
||||
| Overland door Azië | Teigetje (Tigger) in Syrië | Koud in Iran |
|
Van alles over reizen met de auto, carnet de passages, verzekeringen, enzovoorts. |
|
|
Please contact me first if you want to use any of these pictures, images or photographs for any purpose. |