Uitgevlokte diesel Back |
![]() |
Een paar dagen skien, dat hebben we wel verdiend! Na 700 kilometer omgereden te hebben voor het kopen van servies (kosten van de diesel: 1 euro, kosten van het servies: 20 euro), en de benodigde bureaucratie doorlopen te hebben voor het verkrijgen van een visum voor Syrie (was een lastige klus omdat wij geen ingezetenen zijn van Iran en Iran geen buurland is van Syrie en we bovendien een multiple-entry visum wilden), mag het weer even vakantie zijn. Het plaatsje Shemshak, een uurtje rijden van Tehran, is het goedkoopste skiresort in het Alborz gebergte. Nu is skien in Iran in principe spotgoedkoop, maar Shi'ieten (Iraniers) en Hindu's (Indiers) hebben een aantal opvallende zaken met elkaar gemeen, waaronder het hanteren van afwijkende, lees: absurd hoge, prijzen voor buitenlanders. En dus moesten we in dit "goedkope" resort nog steeds 30 euro neerleggen voor een kamer - geen discussie over mogelijk. Gelukkig worden voor de skihuur en de skipas wel Iraanse prijzen gerekend, respectievelijk 6 en 3.50 euro per dag - een koopje, al is de kwaliteit van het gebodene in Europa waarschijnlijk strafbaar. Voor beginners is dit gebied geen aanrader en eigenlijk voor mensen die al anderhalf jaar op hun reet in een LandCruiser gezeten hebben ook niet. De pistes worden slecht of niet geprepareerd, zijn minimaal rood qua moeilijkheidsgraad en met name de stoeltjesliften (twee stuks) zijn levensgevaarlijk. Maar de fantastische poedersneeuw maakt alles goed! Het is hier een off-piste walhalla. Skien in Iran is een bijzondere gewaarwording. De regels en wetten uit het laagland gelden niet in de skigebieden. Het zijn de enige plaatsen in Iran waar wij als buitenlanders niet aangestaard, nagekeken, toegefloten of nageroepen ("Hello Mister, hello, hello, hello") worden. Mannen en vrouwen gaan minder stiekem met elkaar om. En het meest opvallende van al, vrouwen hoeven geen hoofddoeken om. Althans, de meesten volstaan met een muts of helemaal niets, en ze worden niet eens opgepakt. Blijkbaar heeft de elite hier een andere set regels afgedwongen waardoor de zedenpolitie niet optreedt tegen dit soort "onhebbelijk" gedrag. Het maakt dat wij ons in het skigebied aangenaam normaal voelen. Tweeeneenhalve dag hebben we gewerkt aan de skisprong van opdracht 10. Het resultaat is wat mager, maar jemel, wat is onze conditie slecht geworden! Meer dagen skien kan niet, simpelweg omdat de liquiditeiten dat niet toestaan. In Iran is het namelijk niet mogelijk om geld op te nemen met een pinpas of creditcard. We moeten het doen met de uit Pakistan meegebrachte dollars en euros. |
Uitzicht vanaf de piste op het plaatsje Shemshak. De stoeltjes zijn veel te klein en hangen te laag - reuze onveilig. Deze plas bloed is echter van een geslacht schaap. Want schapen slachten op de piste, waarom niet? |
|
Als we aan het eind van de laatste dag bij de auto aankomen zien we dat er nog steeds een dikke laag ijs op de motorkap ligt. We hadden gehoopt dat een dag zon de auto wat opgewarmd zou hebben, maar blijkbaar heeft de wagen de hele dag in de schaduw gestaan. Deze ochtend was het om 8 uur min 9.7 graden Celsius, dus het had 's nachts zwaar gevroren. De LandCruiser is nu echter nog steeds steenkoud. De accu's zullen dus wel problemen geven en inderdaad, de startmotor bromt enkel een beetje als ik de sleutel in het contact omdraai. Maar geen probleem, de (nieuwere) accu van het zonnepaneel heeft ons wel vaker gered bij vorst. Met de extra accu draait de startmotor wel, maar alle v-snaren slippen over de poelies: de motor zelf lijkt versteend... Dan valt mijn oog op een groen ijspegeltje bij een aansluiting van een koelwaterslang. Het koelwater is bevroren! Ondanks de antivries heeft de genadeloze vorst de hele motor in een blok ijs veranderd. Wat nu? We krikken de auto een beetje op en plaatsen de gasbrander onder de motor. De motorkap dicht, zodat de warme lucht maximaal benut wordt. Het werkt verrassend goed, al duurt het nog steeds twee uur voordat de motor volledig ontdooit is. Onderwijl krijgen we thee aangeboden van een Iraans echtpaar dat naast ons met een lekke band staat. De Iraanse bevolking is een curieuze samenstelling van hele aardige en hele vervelende mensen. Grote opluchting als de motor soepeltjes start en nog grotere opluchting als we geen lekken kunnen constateren in het koelsysteem. Het duurt nog wel even voor ook de leidingen naar de verwarming ontdooid zijn, maar we kunnen in ieder geval rijden! |
Min tien is gewoon niet warm en dat vond de auto ook. |
|
|
||
Ondanks de antivries was al het koelwater bevroren. |
De motor ontdooien met een gasbrander - het klinkt lomp, maar het werkt wel. |
|
|
||
Deze oplossing zal ons naar Tehran brengen: de motor direct aansluiten op een jerrycan. | Een auto aan het infuus, het gaf onderweg wat verbaasde blikken. |
Picture copyright owned by Erwin Voogt. Please contact me first if you want to use any of these pictures for any purpose. |