Grensovergang Libanon

Back
Utrecht - Lhasa

Baalbek, Libanon
De waanzinnige ruïnes bij Baalbek.

1 Maart 2004
In Libanon zijn personenauto's met een dieselmotor verboden. Vanwege het milieu.
Deze curieuze regel hadden we vernomen van andere overlanders. Omdat we in Syrië de beruchte dieseltax omzeilen, en de mogelijke belastingclaim is opgelopen tot ruim $400, willen we niet met de auto bij de grens een risico nemen. We parkeren de LandCruiser daarom bij de bewaakte en betaalde stalling van een Franse culturele instelling in het centrum van Damascus en kopen een buskaartje Beirut a 5 euro per persoon.
Nu klinkt het als een probleemloze actie om zonder auto een uitstapje naar Libanon te maken, maar er zit een addertje onder het gras: de auto staat gestempeld in mijn paspoort en eigenlijk mogen we (ik) niet zonder de auto het land verlaten. Vingers gekruisd dus.
De busrit naar de grens duurt minder dan een uur en loopt via het fraaie Anti-Libanon gebergte. Bij de grensovergang moet iedereen de bus uit om persoonlijk de douaneformaliteiten te regelen. Ik ga met onze paspoorten naar het loket voor reizigers van buiten de regio. In een oogwenk heeft de beambte de paspoorten gestempeld en kan ik terug naar de bus.
Dat ging makkelijk. Te makkelijk vind ik.
Als iedereen terug is in de bus rijden we circa honderd meter verder naar een hek. Het hek.
Een man in uniform komt de bus binnen en controleert alle paspoorten. Hij bladert door onze paspoorten.
"Where is your car?"
Wat volgt is een scene van ruim een uur waarbij ik kantoortjes afloop, diverse hogere ambtenaren spreek, er getelefoneerd wordt met Damascus, de buschauffeur chagrijnig wordt en de medepassagiers zich vermaken over die gekke buitenlanders die wèl overheidsmensen tegen kunnen spreken. Uiteindelijk gooien we de handdoek in de ring. Nadat ik namelijk geklaagd heb dat onze buskaartjes nu verloren zijn blijkt de douanebeambte bereid deze uit eigen zak terug te betalen. Ze kunnen ons echt het land niet uitlaten zonder auto. De man is zichtbaar opgelucht als we onze rugzakken uit de bus halen en hij moet ontzettend lachen als ik hem het geld van de bus teruggeef. Scherpe maar eerlijke onderhandelingspelletjes kunnen de Syriërs wel waarderen.

5 April 2004
We zijn na een 3 weeks bezoek aan Jordanië weer terug in Syrië. Omdat we nu minder dan een week in Syrië zijn, is de mogelijke belastingclaim voor de diesel "slechts" $100. Een bedrag waarvoor we het risico wel willen nemen en dus rijden we bij deze tweede poging met onze eigen auto richting Libanon.
We kiezen de meer noordelijke grensovergang tussen Homs en Baalbek. Bij de grensovergang ter hoogte van Damascus zijn ze ons mogelijk niet vergeten na een maand en vrezen we doortastende vragen over de aard van onze LandCruiser. De weg van Homs naar de grens is tweebaans en de grensovergang is klein.
De customs huist in een soort tolpoort gebouw waar je onderdoor moet rijden. Hoewel het geluid van de motor galmt onder de overkapping vertrouwen de beambten op mijn informatie over de auto.
"Diesel or benzin?"
"Benzin."
"Ah, good, diesel big problem in Lebanon!"
"... really...?"
Zoals wel vaker geeft het carnet wat problemen vanwege de verlengingsdatum, maar nadat die nieuwe datum vertaald is naar de Islamitische kalender is alles in orde en na het betalen van de $5 customsbelasting kunnen we verder rijden naar het gebouw van de paspoortcontrole. De auto wordt geen blik waardig gegund.
Het stempelen van de paspoorten is zo gepiept en dus rijden we al snel vrolijk door het niemandsland richting de Libanese douane. Weer niet aangeslagen voor de dieseltax!
Het niemandsland blijkt 15 kilometer lang te zijn. Dat is een interessant gegeven. Indien we de auto bij de Libanese douane achter moeten laten, dan is 'ie in ieder geval niet zichtbaar voor de Syriërs. Maar goed, aan de stempels op het carnet is natuurlijk eenvoudig te zien of de auto wel of niet Libanon is binnengeweest. Hierover filosoferend bereiken we de Libanese grenspost in het plaatsje Al Qaa.
We moeten eerst zelf het land in. Een visum kan ter plekke gekocht worden en de hele procedure verloopt tamelijk soepel. We zijn gelukkig een minuut eerder gearriveerd dan een grote bus met Vlaamse toeristen die vanuit Libanon een bezoek aan Syrië brengen. Met de Belgische reisleidsters wisselen we de juiste tijden uit: in Syrië is de zomertijd nog niet ingegaan, in Libanon al wel.
Dan volgt het stempelen van het carnet. Een oudere baas regelt dit zonder achter zijn bureau vandaan te komen. De verlengingsdatum is ook hier een probleem en enig aandringen is nodig om de beambte te overtuigen van de geldigheid van het carnet. Een ondergeschikte wordt gemaand een kopie te maken van de hoofdpagina met de nieuwe datum. En dan volgt de cruciale vraag:
"Benzin or Diesel?"
"Benzin, a normal car" antwoord ik dit keer wat minder op mijn gemak.
Een jonge beambte meldt in Arabisch zijn twijfels aan zijn baas. En dus vraagt deze nog maar eens "Benzin or Diesel?".
"Benzin, a normal car!" herhaal ik mijn antwoord quasi kordaat. Net als in Syrië probeer ik kordaat te antwoorden om onduidelijkheden (en dus doorvragen) te voorkomen, maar wèl zonder de mogelijkheid van een misverstand uit te sluiten. In veel landen is het woord Diesel onbekend en zo af en toe weet ik ook niet beter dan dat onze auto op gasolie rijdt, een benzine met een relatief hoog kookpunt.
De jonge beambte wordt er op uit gestuurd om naar de auto te kijken. Ik loop vol onbegrip achter hem aan, maak de motorkap voor hem open en wijs op het chassisnummer en het nummerplaatje van het motorblok. Maar in de nummers is hij uiteraard niet geïnteresseerd. Hij ruikt even aan het blok en meldt zijn baas daarna triomfantelijk dat wij een dieselauto hebben.
"Diesel is not allowed in Lebanon, go back to Damascus!" roept de baas streng.
Maar wat is er dan aan de hand vraag ik hem en hoezo is diesel verboden, de ene na de andere rokende bus passeert immers de grens. Nou ja, het is natuurlijk allemaal tevergeefs en ook Bastiennes inbreng in de rol van verontwaardigde vrouw, leidt tot niets. Als we vragen om de officiële regels, worden we gewezen op een vergeelde fax in het Arabisch die aan de muur hangt tussen vele andere vergeelde faxen in het Arabisch. Terug naar Damascus blijft de boodschap.
Gelukkig vinden de Libanese douane beambten het geen probleem als we de auto een weekje laten staan bij de grens en zo bezoeken we als traditionele rugzaktoeristen toch nog Libanon.

14 April 2004
De route terug naar de grens is er een van veel bussen en taxi's wisselen: van Tripoli naar Beirut, binnen Beirut van het noordelijke naar het zuidelijke busstation, dan een minibus richting Baalbek die halverwege door de politie van de weg wordt gehaald omdat dit... jawel... een dieselwagen is! Andere minibus naar Baalbek, in Baalbek een "shared taxi" naar Al Qaa die vervolgens de grootste moeite doet om politieposten te vermijden... want... het is een oude diesel Mercedes! Het verbod op dieselauto's wordt serieuzer genomen dan we ooit gedacht hadden.
De procedure van Libanon verlaten bestaat vooral uit het weer rijklaar maken van de auto. Het stempelen van de paspoorten is in een handomdraai gebeurd. Voor we wegrijden bedanken we uiteraard de Libanese douanebeambten. Waar in Europa kan je zonder problemen een volgepakte auto veilig en kosteloos een week achterlaten?
De 15 km niemandsland gebruiken we dit keer om te filosoferen over wat de Syriërs zullen zeggen. We komen aangereden vanuit Libanon, dus zouden ze kunnen redeneren dat wij nooit een dieselauto kunnen hebben. Maar aan het carnet is eenvoudig te zien dat de auto nooit in Libanon geweest is. Wat na die 15 km gebeurt is simpelweg beide: de customs ambtenaar herkent vrolijk zijn eigen stempel van 10 dagen geleden, de laatste stempel op het carnet, maar geen enkele vraag over de auto volgt! Dit keer hoeven we zelfs geen customsbelasting te betalen. In 5 minuten zijn we voor de derde keer terug in Syrië.

Erwin Voogt

Waar zijn we geweest deze reis:

Europa - Turkije - Iran - Pakistan - India - Nepal - China

India - Pakistan - Iran - Turkije - Syrië - Jordanië - Libanon - Syrië - Turkije - Europa

Foto's kijken... klik hier voor enkele collecties!

Wadi Rum, Jordan Deosai Plains, Pakistan Nepal
Azië Overland Spectaculair Pakistan Mystieke momenten

GPS waypoints en Google Earth
Van alles over reizen met de auto, carnet de passages, verzekeringen, enzovoorts
Reisverhalen over de aardbeving in Bam, klimmen bij de Everest, werken in Pakistan en nog veel meer.

Order a high quality print or digital copy

Picture and text copyright owned by Erwin Voogt.
Please contact me first if you want to use any of these pictures, images or photographs for any purpose.