Opdracht 24

Back
Utrecht - Lhasa

Erwin en Shanti
Erwin maakt een wandeling met Shanti, een spastisch jongetje dat zelf niet kan lopen maar dat wel dolgraag wil.

PETRA

Hoi Erwin en Bastienne,

Nog enkele dagen en het grootste niet te evenaren avontuur gaat beginnen! Op jullie site heb ik de Landcruiser gezien. Wow, wat een ding zeg! Hopelijk gaan jullie er heel veel mooie avonturen mee beleven. En heel belangrijk, hoeft er niet te veel gesleuteld te worden. Natuurlijk wil ik op de hoogte blijven van jullie belevenissen en zal met smart wachten op de eerste site-update.

Ik ga jullie sponsoren en mijn opdracht luid als volgt:
Maak je nuttig en help de locale bevolking. Gebruik bij voorkeur je scheikundekennis maar helpen met schoonmaken, schilderen of bouwen van hospital, school of bejaardenhuis mag ook.
Minimale tijdsduur 1 dag. Ben benieuwd naar jullie ervaringen. Wens jullie een hele voorspoedige reis, heel veel geluk, succes en plezier!

Groetjes Petra
donderdag 23 mei 2002


3 juni 2003, Kathmandu
Vanuit de overheid georganiseerde opvang van gehandicapten bestaat uiteraard niet in Nepal. Gelukkig zijn er diverse organisaties die zich ontfermen over gehandicapten die niet worden opgevangen binnen de familie. Ook de organisatie van Moeder Teresa heeft in Kathmandu een verzorgingshuis voor gehandicapten, naast een "gewoon" weeshuis. Bij dit verzorgingshuis zijn we een paar keer langsgeweest om te helpen.
Net zoals elke ontwikkelingsorganisatie is ook Moeder Teresa niet vrij van kritiek. De zusters hebben de reputatie erg streng te zijn en niet vrij van bekeringsdrang. Zoals we in opdracht 26 laten zien zijn wij inmiddels ook van mening dat er niks mis is met een beetje missiewerk in dit deel van de wereld. En ja, de zusters komen soms bijna harteloos streng over, maar het resultaat mag er dan ook zijn: het verzorgingshuis is een van de schoonste "hotels" die we gezien hebben in Nepal, het eten is van verrassend goede kwaliteit en de gehandicapten hebben schone kleren. Dit bereik je alleen met discipline.
De gehandicapten in het verzorgingshuis zijn van alle leeftijden en met verschillende handicaps. Het is een allegaartje van verstandelijk gehandicapten, autisten, spasten, ontbrekende ledematen, enzovoorts. Dit kan soms heel verrassend zijn. Een dame in een rolstoel kon niet praten maar bleek beter Engels te verstaan dan haar verzorgsters. Vrijwel alle gehandicapten komen echter uit arme milieus en verstaan dus geen Engels. Er wonen ongeveer 40 gehandicapten in het huis die worden verzorgd door 3 "verpleegsters" en 1 "verpleger". Dit is betaald personeel. De zusters van de Moeder Teresa komen 6x per week langs om medicijnen uit te delen en de gang van zaken te controleren. Dat laatste gaat, zoals gezegd, op een vinnige manier.
Een staf van 4 op 40 patienten is niet echt ruim te noemen. Tijd om iets anders te doen dan koken, wassen en schoonmaken is er dan ook niet. De gehandicapten die niet zelf kunnen eten krijgen door tijdgebrek hun eten letterlijk als een gans naar binnen gepropt. René Veldt van Stichting Veldwerk stuurt daarom geregeld vrijwilligers naar het verzorgingshuis om te helpen. Als "hulpje" doe je de dingen waar het personeel niet aan toe komt: helpen met eten, een praatje maken, een stukje wandelen - de kleine dingen die het leven wat aangenamer maken voor de bewoners van het huis.
Ga je naar Nepal, ook al is het voor een korte vakantie, klop dan altijd aan bij Stichting Veldwerk. Een beetje helpen kan namelijk op de volgende manieren:
  • Spullen meenemen van "Gered Gereedschap". Verzenden van gereedschap is heel duur. Maar iedereen die met het vliegtuig reist mag 20 kilo bagage meenemen. Zeker op de heenreis komt vrijwel niemand aan dit gewicht. Zelfs als je geen tijd/zin hebt in het doen van vrijwillerswerk kun je dus een belangrijke bijdrage leveren door niet-gebruikte kilo's op te vullen met spullen voor Nepal.
  • Enkele ochtenden helpen in het Moeder Teresa huis. Als je wilt ontsnappen aan de toeristen-scene van Kathmandu, is dit een perfecte manier. De verzameling blije gezichten maakt je hele dag meteen weer goed na het money-money gezeur van de toeristenindustrie.
  • Huiswerkbegeleiding in het weeshuis van Stichting Veldwerk.
  • Lesgeven op een school.
Kijk voor meer informatie op de website van Stichting Veldwerk:

http://www.stichting-veldwerk.org


22 oktober 2002, Peshawar
Tijdens de reis hebben we bijna dagelijks lifters meegenomen, indien nodig gestopt bij mensen met pech en zelfs een keer een omvormer voor zonnepanelen doorgemeten bij een douanepost (zie het KKH verhaal). Ook helpen we de hotelbaas hier met ditjes en datjes in het hotel. Na ruim 3 weken behoor je tot het meubilair. En dus dienen wij als vraagbaak voor Engelse teksten, als klankbord voor nieuwe plannen, als adviseur bij medische vraagstukken, soms als opvang voor nieuwe gasten, als bewaker indien de baas weg moet, als leenbank als een rekening betaald moet worden en zorgen we mede dat de boel ordelijk blijft.
Dit zijn echter te weinig goede daden voor het behalen van de opdracht. Dat vinden we in ieder geval zelf. In India zullen we op zoek gaan naar ontwikkelingswerk.

Autistisch knulletje, nee, niet die linker.
Dit autistisch jongetje zou zelf kunnen eten, maar doet dat niet. Aankijken is er uiteraard niet bij, maar aan subtiele reacties merk je dat een beetje aandacht wel op prijs gesteld wordt.

Waar zijn we geweest deze reis:

Europa - Turkije - Iran - Pakistan - India - Nepal - China

India - Pakistan - Iran - Turkije - Syrië - Jordanië - Libanon - Syrië - Turkije - Europa

Foto's kijken... klik hier voor enkele collecties!

Wadi Rum, Jordan Deosai Plains, Pakistan India
Azië Overland Spectaculair Pakistan Mystieke momenten

GPS waypoints en Google Earth
Van alles over reizen met de auto, carnet de passages, verzekeringen, enzovoorts
Reisverhalen over de aardbeving in Bam, klimmen bij de Everest, werken in Pakistan en nog veel meer.