Back |
![]() |
India - Pakistan - Iran - Turkey - Syria - Jordan - Lebanon - Syria - Turkey - Europe |
![]() |
![]() |
![]() |
||||
Overland naar Pakistan | Spectaculair Pakistan | Peshawar |
De "vakantie" is over, we zijn weer aan het werk. We hebben nu een contract voor een maand bij de Aga Khan Education Service in Gilgit. In deze maand probeert men de noodzakelijke bureaucratie voor een langere aanstelling te doorlopen. Een langere aanstelling zal waarschijnlijk bestaan uit een management- en/of onderzoeksbaan. Het project voor een maand bestaat onder andere uit het opstellen van een eindrapport van een vijfjarig project dat deze maand afloopt. Ik geef in deze brief een korte beschrijving van de wereld waarin we nu verblijven. Gilgit is een plaatsnaam die we vaker hebben laten vallen. Het is het belangrijkste stadje in noord Pakistan. Er is zelfs een tamelijk bekend boek naar genoemd, The Gilgit Game. Het stadje speelde een belangrijke rol in de 19e eeuwse Great Game tussen het Verenigd Koninkrijk en Rusland. De Gilgit Scouts, een legereenheid uit Brits-India, zijn er voor verantwoordelijk geweest dat Gilgit en een groot deel van Kashmir bij Pakistan kwamen en niet bij India, het land dat in theorie "recht" heeft op de regio. Tegenwoordig is Gilgit vooral de toegangspoort naar het noorden voor toeristen en de toegangspoort naar het zuiden voor handelswaar uit China. Na deze opgewekte inleiding volgt de teleurstelling: Gilgit is een stoffig stadje zonder ook maar één mooi bouwwerk. Zelfs de machtige Karakoram pieken zijn grotendeels afgeschermd doordat Gilgit in een tamelijk kale vallei ligt. Gelukkig ligt veel natuurlijk schoon op fietsafstand en zijn er relatief veel voorzieningen in Gilgit. Het is misschien een beetje stoffig stadje, het is zeker geen ranzig India of Nepal. Men is op dit moment bijvoorbeeld bezig een nieuwe watervoorziening aan te leggen, zodat het kraanwater binnenkort drinkbaar is - een uitzonderlijke luxe in de derde wereld! Klik hier voor een fotorapportage over Gilgit. De lokale cultuur maakt dat het hier plezierig wonen is voor westerlingen. Zeker in noord Pakistan lijken de mensen niet alleen wat betreft uiterlijk veel op Europeanen, blond haar en blauwe ogen zijn geen uitzondering, ook veel zeden en gewoonten komen ons bekend voor: het is een wereld die je kent van de verhalen van opa en oma. Geen "eeuwige glimlach" dus en geen "oosterse mystiek" of andere positieve formuleringen voor wat feitelijk een onoverbrugbare culturele kloof is, maar gewoon mensen die hard werken voor de kost en de opbouw van hun land, altijd gastvrij en beleefd, gevoel voor humor en zelfspot, en uiteraard de bijbehorende verzuiling (sunni's, shia's en ismaili's i.p.v. katholieken, hervormden en gereformeerden), tradities en conflicten. Kortom, "toen was geluk nog gewoon", of als je wilt "toen was ongeluk nog gewoon". |
||
![]() |
||
De Aga Khan is wat je zou kunnen noemen de paus van de Ismaili moslims. De (huidige) Aga Khan woont in Parijs en is getrouwd met een Francaise. Zijn familiekapitaal, hij is onder andere eigenaar van de Serena hotelketen, gebruikt hij deels voor ontwikkelingswerk. Het Aga Khan Development Network is een wereldwijd opererende organisatie - het is een van de grotere NGO's in de wereld. In noord Pakistan zijn de projecten zeer succesvol geweest en daardoor heeft de organisatie veel fondsen van westerse overheden kunnen aantrekken. De Education Service waarvoor wij nu een opdracht uitvoeren wordt bijvoorbeeld bijna volledig gefinancierd door de Europese Gemeenschap. Met eigen ogen hebben we kunnen aanschouwen dat "ons" geld verrassend goed besteed wordt. De zeg maar "jaren-50 schouders eronder" mentaliteit van de lokale bevolking maakt dat de schoolgebouwen er prachtig uitzien en heel goed onderhouden worden door de dorpsgemeenschappen. Uiteraard kan er nog veel verbeterd worden, vooral op organisatorisch vlak. Het dossier van het vijfjarig project waar we nu de eindrapportage over moeten schrijven is een complete puinhoop. Wat dat betreft is het wel opvallend dat de moederorganisatie geen standaarden heeft en/of oplegt. Het wiel op management gebied wordt hier dagelijks uitgevonden. Op dit vlak hopen wij een belangrijke bijdrage te kunnen leveren. De werkomgeving is goed geregeld. Comfortabele gebouwen, computers, internet, LandCruisers, het is er allemaal. De luxe is overigens niet overdreven, zoals bij andere organisaties nog wel eens het geval wil zijn. De VN gebruikt de duurste en sjiekste modellen LandCruiser, om over het gladde asfalt van Islamabad te rijden... Bij AKDN rijdt men de korte uitvoering van het "heavy duty" model dat wij hebben. Wel met de nieuwere 4.2 liter motor, dus erg leuke wagentjes om mee door de bergen te scheuren... :-) Hoewel het werk eigenlijk hetzelfde is als "projecten draaien" in Nederland, is het type problemen waarmee je geconfronteerd wordt vaak wat anders. Uitloop als gevolg van een militaire coup en diverse aardbevingen zul je in Europa niet vaak tegenkomen in een rapportage. Het werkterrein is zeer uitgestrekt en uiterst onherbergzaam: een gebied twee keer zo groot als Zwitserland en waar de bergen letterlijk twee keer zo hoog en steil zijn! Zonder onverwoestbare LandCruiser of soms zelfs een helicopter kun je hier geen werkbezoek doen of spullen rondbrengen. Ook maken de lage lonen dat je hier beschikking hebt over bijna nutteloze werkkrachten: in ons kantoortje van één "education officer" (iemand die iets doet dus) en wij (personen die ook iets doen), werken voor ons ook nog een office assistant, een office boy (voor de thee) en een chauffeur... Kortom, we verwachten hier wel een tijdje te blijven. Hoelang weten we niet. De meeste westerlingen die hier al jaren wonen zijn hier ooit gekomen voor een kort project... Mogelijke donkere wolkjes zijn de werkvisa en de beschikbaarheid van budgetten. We zullen zien hoe het loopt. Tot slot kunnen we iedereen aanraden eens langs te komen. De zomermaanden vormen het optimale seizoen voor de bergen, maar ook in het voor- en najaar is het hier goed toeven. De winter is tamelijk koud. Met een vlucht op comfortabel Islamabad en vervolgens de prachtige vlucht per Fokker F50 langs de Nanga Parbat naar Gilgit, vermijd je het Pakistan dat voor ambassades het excuus is voor een negatief reisadvies. Wat dat betreft verbazen wij (en alle andere mensen die de regio kennen) ons nog steeds over de populariteit van Nepal, waar notabene een burgeroorlog aan de gang is, het wegblijven van toeristen uit noord Pakistan, en de willekeur van reisadviezen die daar ten grondslag aan ligt. Het is daardoor wel lekker rustig hier! Erwin Gilgit, 6 november 2003 |
Van alles over reizen met de auto, carnet de passages, verzekeringen, enzovoorts. |
|
Please contact me first if you want to use any of these pictures, images or photographs for any purpose. |
![]() |
Hier op het poloveld van Gilgit, kletsen de sterspelers met hun fans tijdens de rust. Meer foto's en een verhaal over de spectaculaire polowedstrijden op de Shandur pas. Deze foto is gemaakt in de zomer van 2003, met een Olympus OM4Ti en Zuiko 135 mm F3.5 op Kodachrome 64. |