|
Back |
|
|
|
RAILS - juli 2005 Dit is het origineel, niet de door Rails aangepaste versie. Naar de film in Peshawar Een filmpje pakken in Peshawar. Daar hebben we wel behoefte aan. Twee weken terug zijn we met onze auto van de berg gedonderd, in een afgelegen stuk van de Hindu Kush. De reparatie van onze zwaar beschadigde Land Cruiser zal circa 5 weken in beslag nemen bij de Toyota dealer hier in deze conservatieve provinciehoofdstad van west Pakistan. Vijf weken duimen draaien in een stad van mannen met baarden en vrouwen in burka’s. “Is er hier in Peshawar toevallig een bioscoop waar ze buitenlandse films draaien”, vragen we tegen beter weten in aan de vriendelijke manager van de Toyota garage. De goedlachse en altijd behulpzame Agha Nasir meldt ons dat we voor westers vermaak toch echt naar Islamabad of Lahore moeten. “Maar waarom komen jullie niet bij mij film kijken? Ik heb een heleboel films op dvd!”. De familie Nasir bestaat naast Agha zelf uit zijn vrouw en hun 18 jarige dochter. Een oudere dochter is reeds getrouwd en woont niet meer thuis. De extreem conservatieve regels van buiten gelden niet binnen. Zelfs dochter Bushra stelt zich voor met het geven van een hand – ondenkbaar buiten de muren van dit huis. Na het eten worden de televisie en dvd speler tevoorschijn gehaald. De keuze bestaat uit films van Jean-Claude van Damme, Jean-Claude van Damme en nog een film van Jean-Claude van Damme. Als gasten mogen wij natuurlijk kiezen. Het wordt een film van Jean-Claude van Damme. Agha is zeer content met onze keuze en tijdens de film becommentarieert hij iedere scene. De film gaat over een heleboel slechte mannen die één voor één hun verdiende loon krijgen van de verlegen held gespeeld door Jean-Claude van Damme. Verrassend. Op een gegeven moment schiet de ene bad-guy met een enorm geweer het hoofd aan flarden van een andere bad-guy. Agha springt op en roept enthousiast: “Hey, that’s the same shotgun as I have!”. Hij stopt de film en rent naar boven om de shotgun te pakken. Behalve het geweer neemt hij ook nog een Kalashnikov AK-47 mee. Ietwat onwennig bekijken we de wapens en proberen we het enthousiasme van onze gastheer te delen. Moeder en dochter keuvelen ondertussen gewoon verder. Van de enorme vuurwapens zijn ze niet onder de indruk. Wel van onze reactie: “In Holland the people don’t have guns? You’re kidding!” |
Please contact me first if you want to use any of these pictures for any purpose. |